李白游白下，曾為鳳臺(tái)吟。鳳去幾千載，臺(tái)名直至今。我來(lái)登此臺(tái)，秋色亦已深。高臺(tái)久荒涼，古木尚陰森。但對(duì)驄馬客，不聞彩鳳音。游覽未終竟，斜日下高岑。好雨從西來(lái)，涼氣襲我襟。臺(tái)上有奇石，聞向江中沉。利令石可移，惻焉感予心。